ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

English French German Spain Italian Dutch Russian Portuguese Japanese Korean Arabic Chinese Simplified

Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2014

Η προστασία και η φροντίδα προς τα ζώα δεν πρέπει να είναι θέμα νομικής δέσμευσης. Είναι θέμα πολιτισμικών αξιών και επιπέδου ανάπτυξης μιας κοινωνίας – Η Κατερίνα Μάρκου στην Ολομέλεια

Για το θέμα των αδέσποτων και δεσποζόμενων ζώων και την επιχειρούμενη οπισθοδρόμηση στον ισχύον νομοθετικό καθεστώς προστασίας μίλησε σήμερα στην Ολομέλεια της Βουλής η βουλευτής Β’ Θεσσαλονίκης της ΔΗΜ.ΑΡ. Κατερίνα Μάρκου, κατά τη διάρκεια της συζήτησης επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων «Διοικητικά μέτρα, διαδικασίες και κυρώσεις στην εφαρμογή της ενωσιακής και εθνικής νομοθεσίας στους τομείς των τροφίμων, των ζωοτροφών και της υγείας και προστασίας των ζώων και άλλες διατάξεις».


Στην ομιλία της, η κ. Μάρκου αναφέρθηκε στα σημεία του άρθρου 46 του σχεδίου νόμου που  οδηγούν μάλλον σε οπισθοδρόμηση παρά σε καλυτέρευση του θεσμικού πλαισίου για την προστασία των ζώων, όπως η τροποποίηση του ορισμού του επικίνδυνου ζώου, η μεταβατική περίοδος για την απαγόρευση του ακρωτηριασμού των σκύλων και η χρησιμοποίηση ζώων σε παραστάσεις.

Μίλησε, ακόμα, για την αποτυχία της πολιτείας να δώσει απαντήσεις στο μείζον ζήτημα της διαχείρισης των αδέσποτων ζώων, το οποίο απαιτεί ολοκληρωμένα μέτρα και ριζικές τομές στο νομοθετικό πλαίσιο, στειρώσεις των αδέσποτων ζώων, πάταξη του παράνομου εμπορίου, μία πολιτική ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης των πολιτών, ήδη από το σχολείο με την εισαγωγή ειδικού μαθήματος και, τέλος. ουσιαστική εμπλοκή των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης σε συνεργασία με τις φιλοζωικές οργανώσεις και σωματεία.

Ολοκλήρωσε την τοποθέτησή της λέγοντας ότι «το άρθρο 46, παρόλο που περιέχει κάποιες ελάχιστες βελτιώσεις, σε μεγάλο βαθμό αποτελεί οπισθοχώρηση σε σχέση και με τον νόμο 4039 αλλά και με το καθεστώς προστασίας των ζώων που ισχύει διεθνώς, με βάση συμβάσεις που έχει κυρώσει και η χώρα μας. Σε τελική ανάλυση, όμως, η προστασία και η φροντίδα που πρέπει να δείχνουμε προς τα ζώα δεν πρέπει να είναι θέμα νομικής δέσμευσης. Είναι θέμα πολιτισμικών αξιών και επιπέδου ανάπτυξης μιας κοινωνίας και ως τέτοιο, μας αφορά όλους.».

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:

Κυρίες και κύριοι βουλευτές,

Το νομοσχέδιο που συζητούμε σήμερα επιχειρεί να ρυθμίσει μία σειρά θεμάτων που έχουν να κάνουν με τον τομέα της αγροτικής παραγωγής, τον κλάδο που έχει ίσως σήμερα τις μεγαλύτερες προοπτικές για να δώσει μία αναπτυξιακή ώθηση στην οικονομία της χώρας.

Σε γενικές γραμμές, οι ρυθμίσεις του σχεδίου κρίνονται θετικές παρόλο που απουσιάζουν μία σειρά κρίσιμων θεμάτων, όπως είναι οι αγροτικοί συνεταιρισμοί, η αναδιάταξη του ΕΛΓΑ, το συνταξιοδοτικό των αγροτών του 1948 και 49, το αγροτικό πετρέλαιο και άλλα.

Θα ήθελα, όμως, να αναφερθώ και σε ένα θέμα που απασχολεί πραγματικά πολύ κόσμο και έρχεται σε ένα σημαντικό αλλά εκτενές νομοσχέδιο, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζεται περίπου ως υποσημείωση.

Μιλώ για την επιχειρούμενη αναμόρφωση του νόμου 4039 του 2012 για τα αδέσποτα και δεσποζόμενα ζώα.

Συνήθως, όταν αναθεωρείται ένα νομοθετικό καθεστώς, αυτό γίνεται με βάση την εμπειρία στην εφαρμογή του, τη διαπίστωση συγκεκριμένων δυσλειτουργιών και πάντα προς την κατεύθυνση της βελτίωσης.

Δυστυχώς, η πλειοψηφία των ρυθμίσεων  - που έρχονται σε ένα άρθρο – οδηγούν μάλλον σε οπισθοδρόμηση παρά σε καλυτέρευση του θεσμικού πλαισίου για την προστασία των ζώων.

Ήδη από την πρώτη παράγραφο, τροποποιείται ο ορισμός του επικίνδυνου ζώου με την αφαίρεση της λέξης «αποδεδειγμένα». Αναρωτιέμαι, ποιός ο σκοπός της αλλαγής αυτής. Ποιά δυσκολία δημιουργούσε η προηγούμενη διατύπωση και έπρεπε να αλλάξει;

Επειδή εδώ μιλάμε για ενδεχόμενη θανάτωση ενός ζώου, η επικινδυνότητα και η επιθετικότητα πρέπει να τεκμηριώνονται με αποδείξεις και γνωμάτευση από κτηνίατρο.

Τίθεται, ακόμα το ζήτημα του ακρωτηριασμού των σκύλων. Η Ελλάδα έχει κυρώσει με το νόμο 2017 του 1992 την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προστασία των Ζώων Συντροφιάς χωρίς καμία επιφύλαξη, η οποία απαγορεύει ρητά μη θεραπευτικές επεμβάσεις σε ζώα. Το καθεστώς αυτό ενισχύθηκε ακόμα περισσότερο με το νόμο 4039.

Για ποιό λόγο ξαφνικά πρέπει να δοθεί μεταβατική περίοδος πέντε ετών για μία πρακτική που έπρεπε ήδη να έχει καταργηθεί; Είναι παράλογο αυτό που λέγεται ότι θα πρέπει να θανατωθούν ζώα άμα δεν δοθεί η περίοδος αυτή. Ας επαναδιατυπωθεί η ρύθμιση!

Συνεχίζω με το θέμα της χρησιμοποίησης ζώων για παραστάσεις εκπαιδευτικού χαρακτήρα. Ξέρετε, όσο διασκεδαστικά και να βρίσκουμε τα ζώα που εκτελούν παραστάσεις, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι αυτή δεν είναι η φυσική τους κατάσταση. Κι εδώ παρατηρούμε οπισθοχώρηση του νόμου.

Το μείζον πρόβλημα, όμως, που απέτυχε να αντιμετωπίσει ο προηγούμενος νόμος ήταν η διαχείριση των αδέσποτων ζώων. Και εδώ, απ’ ό,τι φαίνεται, πρέπει να ανακαλύψουμε ξανά την πυρίτιδα, παρά τα πολλά επιτυχημένα παραδείγματα από άλλες χώρες, που κατάφεραν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα αυτό, χωρίς να καταφύγουν σε ακραίες και απάνθρωπες λύσεις.

Τα πράγματα είναι απλά: η διαχείριση απαιτεί ολοκληρωμένα μέτρα και ριζικές τομές στο νομοθετικό πλαίσιο, απαιτεί στειρώσεις των αδέσποτων ζώων, απαιτεί την πάταξη του παράνομου εμπορίου, απαιτεί μία πολιτική ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης των πολιτών, ήδη από το σχολείο με την εισαγωγή ειδικού μαθήματος, για την ευθύνη που συνεπάγεται η διατήρηση ενός ζώου,  απαιτεί, τέλος. ουσιαστική εμπλοκή των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης σε συνεργασία με τις φιλοζωικές οργανώσεις και σωματεία.

 Είναι πραγματικά ντροπή οι εικόνες φρίκης που βλέπουμε από δημοτικά κυνοκομεία – κολαστήρια στην πραγματικότητα – με εξαθλιωμένα και υποσιτισμένα ζώα. Το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης έχει ελέγξει τους χώρους αυτούς αν πληρούν τις προϋποθέσεις του νόμου;

Συνοψίζοντας, το άρθρο 46, παρόλο που περιέχει κάποιες ελάχιστες βελτιώσεις, σε μεγάλο βαθμό αποτελεί οπισθοχώρηση σε σχέση και με τον νόμο 4039 αλλά και με το καθεστώς προστασίας των ζώων που ισχύει διεθνώς, με βάση συμβάσεις που έχει κυρώσει και η χώρα μας.

Σε τελική ανάλυση, όμως, η προστασία και η φροντίδα που πρέπει να δείχνουμε προς τα ζώα δεν πρέπει να είναι θέμα νομικής δέσμευσης.

Είναι θέμα πολιτισμικών αξιών και επιπέδου ανάπτυξης μιας κοινωνίας και ως τέτοιο, μας αφορά όλους.

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

This is a comment.