Μπορεί η διοίκηση του τόπου να είναι ασφαλής στα χέρια ενός.. ανασφαλή;

Η ανασφάλεια είναι ένα αγχογόνο συναίσθημα. Μπορεί να
πρόκειται για τις στιγμές ανησυχίας, φόβου και αμφιβολίας
που βιώνουμε κατά και καιρούς όλοι μας. Μπορεί όμως, να
καταντήσει και εμμονή!

Στα άτομα που ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία της εμμονής,
η ανασφάλεια δεν περιορίζεται μόνο σε κάποιες στιγμές ,αλλά
«σκεπάζει» όλη την προσωπικότητα του ατόμου.
Ο ανασφαλής βρίσκεται μόνιμα σε κατάσταση εγρήγορσης.
Μπροστά στο φόβο της εγκατάλειψης, παραλύει, γι αυτό και
έχει συνεχώς τις «κεραίες του σηκωμένες» για να προλάβει.
Προσπαθεί να τα καταφέρει όλα, να αποδείξει πως αξίζει να
μείνει κανείς δίπλα του. Επιδίδεται σε μια διαρκή επίδειξη
προσόντων , αποτέλεσμα του αισθήματος ανεπάρκειας που
τον κυριεύει.
Σε πολλές περιπτώσεις, προσκολλάται ακόμα και σε λάθος αν-
θρώπους ,θέλοντας να τιμωρήσει τον-ανίκανο για κάτι καλύ-
τερο- εαυτό του.
Όλες οι φοβίες, το αίσθημα κατωτερότητας , η απαξία, «κα-
ταπλακώνουν» την προσωπικότητα του ατόμου. Καταλήγει
να εκδηλώνει σπάνια τις δικές του επιθυμίες, αφού τρέχει να
προλάβει τις ανάγκες των άλλων. Η συμπεριφορά αυτή, δεν
είναι τόσο αλτρουιστική όσο φαίνεται. Οι θυσίες και η δοτικό-
τητα υπέρ των άλλων, είναι ουσιαστικά άλλοθι για να τους
ελέγχει και να τους κρατά δέσμιους.
Η όλη καταπίεση και τα απωθημένα που «στριμώχνει» στο
μυαλό του ο ανασφαλής ,δεν μπορεί παρά να τον ωθούν σε
μια έντονη επιθετικότητα την οποία εκδηλώνει σε όλους τους
τομείς της ζωής του.