ΟΡΑΜΑ ΔΗΜΟΥ ΛΑΓΚΑΔΑ

Στα αγγλικά υπάρχουν λίγες λέξεις που προκαλούν ταραχή στους δανειστές μας, αλλά και σε όσα εκφράζουν με τις εντολές που δίνουν.

Λέξεις όμως που είναι απαραίτητες όσο ποτέ στην ελληνική πραγματικότητα, «I am from the government and I am here to help», φράση που σημαίνει στα ελληνικά: «Είμαι από την κυβέρνηση και ήρθα για να βοηθήσω». Την παραπάνω φράση τη βρήκα διαβάζοντας το βιβλίο του κ. Γιώργου Κατρούγκαλου «Η κρίση και η διέξοδος» (εκδ. Λιβάνη). Αυτήν την πρόταση πρέπει η κυβέρνηση να την κάνει προμετωπίδα στην πολιτική της. Αυτό ακριβώς είναι που έχουν ανάγκη σήμερα οι πολίτες και ιδιαίτερα η νέα «τάξη», που τείνει να πάρει τη μορφή επιδημίας.

Οι νεόπτωχοι, γιατί σε αυτή την κατηγορία αναφερόμαστε κυρίως -αλλά και ολόκληρη η κοινωνία, που ζει με τον τρόμο καθημερινά ότι μπορεί να μεταπηδήσει στους νεόπτωχους- χρειάζονται να αισθανθούν ότι η κυβέρνηση είναι εδώ για να τους βοηθήσει. Για την ώρα οι πολίτες όχι μόνο δεν το αισθάνονται, αλλά έχουν την αίσθηση ότι το κράτος λειτουργεί και συμπεριφέρεται μόνο σαν «κακιά μητριά». Τους τιμωρεί, τους διώκει και τους στερεί κάθε μορφής αξιοπρέπειας και με κάθε τρόπο. Τους έχει στεγνώσει οικονομικά και επιμένει να εφαρμόζει μια πολιτική που αφού τελειώσει την αφαίμαξη σε μισθούς και συντάξεις ,ετοιμάζει τον νέο γύρο επίθεσης, που στο επίκεντρό της έχει την ιδιοκτησία. Αυτό θα είναι και η χαριστική βολή στην ελληνική κοινωνία. Τα σπίτια όχι ως ύλη, αλλά ως ιδέα σηματοδοτούν τον αρχαιοελληνικό «οίκο». Οι νεόπτωχοι που έχουν χάσει τους «οίκους» τους έχουν αναμνήσεις. Είναι οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Είναι ένας από εμάς. Είναι άνθρωποι που είχαν τη δουλειά τους, το εισόδημά τους, μια κανονική ζωή, που το Μνημόνιο σαν τσουνάμι τους την παρέσυρε και τη διέλυσε.

Και αυτό είναι το πρόβλημα που εάν δεν λυθεί τώρα δεν θα υπάρχει αύριο. Πρέπει να βρεθεί τρόπος να ανακοπεί η βίαιη αναδιανομή του εισοδήματος, που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Αν όχι, τότε το ποτάμι δεν θα γυρίσει πίσω για την κυβέρνηση. Το φωνάζαμε και επί ΓΑΠ, που ξεκίνησε η ελληνική τραγωδία, το λέμε και σήμερα: Κάντε κάτι για την ανεργία. Σταματήστε την ακρίβεια. Τσακίστε τα καρτέλ. Η κοινωνία δεν αντέχει! Δεν μπορεί οι πλούσιοι να γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Η τρόικα οσονούπω επιστρέφει. Εάν για άλλη μια φορά υποκύψουμε στις παράλογες και αδιέξοδες απαιτήσεις της για να πάρουμε μια ακόμη δόση, που μας την παίρνουν πίσω και με το παραπάνω, θα έχουμε κάνει μια ακόμη τρύπα στο νερό. Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες θέλουν να χτυπήσει η πόρτα τους, να την ανοίξουν και να ακούσουν: «Είμαι από την κυβέρνηση και ήρθα για να βοηθήσω». Για να δούμε, θα το τολμήσει κάποιος;

Θ.Σ.