Μέχρι το 2009 η Ελλάδα ήταν στις τελευταίες θέσεις αυτοχειρίας (αυτή είναι μία από τις πιο βίαιες συμπεριφορές, αφού ο αυτόχειρας φτάνει στο σημείο να σκοτώσει τον εαυτό του) και ο ρατσισμός ήταν ήπιος (το οποίο σημαίνει: Εκμεταλλεύομαι τον μετανάστη, αλλά δεν τον σκοτώνω).
Μόλις φάνηκε ότι τελειώνουν τα αποθέματα τροφής (αφού κανείς δεν είχε φροντίσει να υπάρχουν τέτοια) ο κανιβαλισμός έγινε μέρος της ζωής μας.
Και μέρα με τη μέρα, όσο η ανέχεια αυξάνεται, ο Έλληνας γίνεται η πιο έξοχη απόδειξη του αφορισμού του Χομπς: «Homo homini lupus».
Αυτή η λυκανθρωπία δεν είναι ελληνικό ιδίωμα. Με τον ίδιο τρόπο θα αντιδράσουν και οι Ελβετοί ή οι Νορβηγοί, αν ξαφνικά βρεθούν δίχως τα απαραίτητα για το προς το ζην.
Η εγκληματικότητα είναι πολύ μεγαλύτερη στα οικονομικά γκέτο, παρά στα πλούσια προάστια. Πιστεύετε ότι αυτό οφείλεται στη «φύση του ανθρώπου»;
Η πείνα και η αδικία είναι οι ύψιστες μορφές βίας. Και όπως είπαμε σε προηγούμενο κείμενο: «Η βία γεννάει τη βία».
Ήταν ο Μιλ που είχε πει ότι μόνο μέσα από μια ελεύθερη κοινωνία μπορεί να γεννηθεί ένας ελεύθερος άνθρωπος.
Οι οικονομικοκοινωνικές συνθήκες οδηγούν τον άνθρωπο στο έγκλημα, αυτό είναι κάτι που θα έπρεπε να το μαθαίνουμε από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού –αντί να μαθαίνουμε πως να πρωτεύουμε.
Αν πάρεις ένα σκύλο και τον μεγαλώσεις δεμένο, ενώ του ρίχνεις και λίγο ξύλο για να αγριέψει, τότε σίγουρα θα αποκτήσεις έναν πολύ καλό φύλακα. Αλλά καλύτερα να προσέχεις όταν τον πλησιάζεις, γιατί κάποια μέρα θα δαγκώσει κι εσένα.
Ο άνθρωπος που μεγαλώνει ανελεύθερος, αλυσοδεμένος και πεινασμένος, κάποια στιγμή θα δαγκώσει: Το αφεντικό του, έναν ξένο, τον εαυτό του.
Ο άνθρωπος που μεγαλώνει σε μια ελεύθερη κοινωνία θα γίνει ελεύθερος. Θα μάθει να σκέφτεται, να σέβεται, να συνεργάζεται, να υποστηρίζει, να υπερασπίζεται.
Και φυσικά εκεί έρχεται η απαραίτητη αντίρρηση: Η κότα δεν έκανε το αυγό ή το αυγό δεν έκανε την κότα;
Την ελεύθερη κοινωνία θα την σχηματίσουν ελεύθεροι άνθρωποι. Και πως μπορεί να δημιουργηθεί μια τέτοια κοινωνία –η οποία θα γαλουχήσει τους ανθρώπους με ελευθερία- όταν δεν υπάρχει ελευθερία;
Σπαζοκεφαλιά για δυνατούς λύτες…
Και θα ήμουν ψεύτης αν ισχυριζόμουν ότι έχω κάποια απάντηση.
«Κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν. Για το αδύνατο θα πρέπει να περιμένετε λιγάκι ακόμα», είπε κάποιος, κάποτε.
Μέχρι να συμβεί αυτό το «αδύνατο» θα πρέπει να αλλάξουμε όνομα για το είδος μας και από homo sapiens(αφού η σοφία στον άνθρωπο είναι πιο σπάνια από τις πορείες αλληλεγγύης στους διαβόλους της Τασμανίας) να ονομαστούμε homosarcophilus.
Αυτή θα ήταν μια καλή αρχή για να προσεγγίσουμε το αδύνατο: Να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε ποιοι είμαστε… Και γιατί είμαστε έτσι.
Αυτή ίσως είναι η καλύτερη αρχή: Να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε… Ελεύθερα.
Γιατί «επανάσταση είναι οι σκέψεις που έγιναν πράξεις.»
Θεόδωρος Σαββίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου