Rio

Παρακολουθώντας κανείς την ταινία Rio, είναι εύλογο να αναρωτηθεί πώς θα μπορούσε αυτή η τρελοπαρέα των πτηνών να αποκτήσει το δικό της videogame.

Τελικά, η απάντηση είναι εξαιρετικά απλή και έτσι η THQ μάλλον δεν κουράστηκε ιδιαίτερα ώστε να προσφέρει στο κοινό ακόμα μια απαράδεκτη κινηματογραφική μεταφορά. Με το τελικό αποτέλεσμα να είναι αναμενόμενα μέτριο, το μόνο σίγουρο είναι πως για ακόμα μια φορά ο άτυπος κανόνας ανάλογων ενεργειών, απλά, επαναλαμβάνεται, με τον developer να στοχεύει σε ένα συγκεκριμένο αγοραστικό κοινό. Το περίεργο είναι πως ο ομώνυμος τίτλος δεν έχει την παραμικρή συγγένεια με την ταινία. Η Eurocom υποστηρίζει μεν πως το όλο project δημιουργήθηκε σε συνεργασία με τη Blue Sky, το εσωτερικό studio της 20th Century Fox, αλλά μάλλον πρόκειται για κάποιο προωθητικό τρικ. Οι μικροί σε ηλικία παίκτες ίσως να βρουν το κουράγιο να ασχοληθούν με τους Niko, Pedro, Rafael και τους άλλους χαρακτήρες, αλλά το ερώτημα που γεννάται είναι τι γίνεται με όλους τους υπόλοιπους.

Καταρχάς, είναι σαφές πως μόνο όσοι έχουν παρακολουθήσει την ταινία θα μπορέσουν να βγάλουν κάποια άκρη, γιατί η παρούσα δημιουργία χρησιμοποιεί μεν ορισμένες αυτούσιες αλλά μεταξύ τους ασύνδετες- σκηνές, αλλά με μια διάρκεια που η κάθε μία δεν ξεπερνά τα 3 δευτερόλεπτα. Ουσιαστικά, η ιστορία καταπιάνεται με μια ομάδα συμπαθέστατων πτηνών, τα οποία ξεκινούν ένα ταξίδι από τις βόρειες πολιτείες της Αμερικής, με σκοπό να φτάσουν στο Rio της Βραζιλίας. Επιλέγοντας το κυρίως story mode, οι παίκτες θα αντικρίσουν συνολικά δέκα επίπεδαπολιτείες, με το κάθε ένα από αυτά να προσφέρει τρεις δοκιμασίες. Πρακτικά, η κάθε δοκιμασία αποτελεί και ένα mini game, στα πρότυπα της σειράς Mario Party για να δώσουμε ένα απλό παράδειγμα, κάτι που είναι και καλό, αλλά και κακό.

Το ευχάριστο είναι πως οι δοκιμασίες διαφέρουν σημαντικά μεταξύ τους, αλλά το αρνητικό είναι πως, λόγω της φύσης τους, η κάθε μία από αυτές δεν διαρκεί περισσότερο από δύο λεπτά. Τα παιχνίδια που οι περισσότεροι έχουμε παίξει μικροί στις αλάνες με τους φίλους μας έχουν πάρει μια πολύ όμορφη ψηφιακή μορφή και έτσι το κυνηγητό, ο πετροπόλεμος, το κρυφτό και τόσες άλλες ευχάριστες αναμνήσεις ξυπνούν μέσω του Rio.Στην αντίπερα, όμως, όχθη, πολλά από τα mini games δεν διακρίνονται για τη δημιουργικότητα ή την πρωτοτυπία τους και έτσι αρκετά από αυτά υπάρχουν απλά και μόνο... για να υπάρχουν. Παράλληλα, δεν είναι λίγες αυτές που αποτελούν μια φθηνή απομίμηση των προηγουμένων και έτσι όσο η ώρα περνάει και ο παίκτης πλησιάζει προς το Rio, δηλαδή στον τελικό του προορισμό, το αίσθημα της κούρασης και της επανάληψης θα είναι εντονότατο.

Αλλά για να κριθεί σωστά ένα party game απαιτείται παρέα και έτσι η THQ προσφέρει τη δυνατότητα σε τέσσερις φίλους να αναμετρηθούν μέχρι τελικής πτώσης. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η εικόνα είναι ελαφρώς καλύτερη, γιατί έτσι προσπερνάται ο σκόπελος του χαμηλού επιπέδου δυσκολίας, αλλά με μια βασική προϋπόθεση. Για να μπορέσει κάποιος να απολαύσει το Rio με συντροφιά, το ιδανικό θα είναι να συγκεντρωθούν όλοι σε ένα σπίτι και με τέσσερα χειριστήρια να δοκιμάσουν την τύχη τους. Δυστυχώς, σε δικτυακό επίπεδο η εικόνα είναι απαράδεκτη, με το lag να είναι καταστροφικό. Πραγματικά, τα ερωτήματα για αυτήν την κατάσταση είναι πολλά, διότι το Rio δεν διακρίνεται για την πολυπλοκότητά του, οπότε είναι απορίας άξιο πως η ομάδα ανάπτυξης κατάφερε να παραδώσει κάτι τόσο προχειροφτιαγμένο.

Επιστρέφοντας στο κεντρικό μενού, θα συναντήσει κάποιος τις επιλογές Carnaval Wheel, Garland Gala και Carnaval Dance, με την κάθε μία από αυτές να προσφέρει ουσιαστικά μεμονωμένες δοκιμασίες από το κυρίως story mode. Δυστυχώς, το Rio σαν σύνολο είναι υπερβολικά φτωχό και παρά το γεγονός πως δανείζεται πολλά στοιχεία από ανάλογες δημιουργίες, δεν δείχνει να τις αντιγράφει σωστά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι ενότητες όπου ο παίκτης καλείται να χορέψει. Εδώ ο, κατά τα άλλα ακριβής, χειρισμός δεν δείχνει να υπακούει στις εντολές του παίκτη, ενώ το άχαρο animation των χαρακτήρων, δεν βοηθάει ώστε να συνειδητοποιήσει κανείς αν όντως η χορευτική φιγούρα ήταν επιτυχημένη ή όχι.

Η ίδια μέτρια εικόνα συνεχίζεται και σε τεχνικό επίπεδο, με τα γραφικά να μην μπορούν να κρύψουν την ηλικία της μηχανής που χρησιμοποίησε η Eurocom. Με εξαίρεση τους καλοσχεδιασμένους χαρακτήρες, αλλά και την πλούσια χρωματική παλέτα που έχει χρησιμοποιηθεί, τα περιβάλλοντα έχουν όλα έναν βασικό σχεδιασμό, ενώ διακρίνονται και για τη στατικότητά τους. Σε πολλά επίπεδα το scroll απουσιάζει εντελώς, ενώ όταν σε κάποιο άλλο διεξάγεται κάποιο κυνηγητό, είναι πολύ πιθανό το frame rate να πέσει σε χαμηλά επίπεδα. Τουλάχιστον ο σχεδιασμός των μενού είναι αρκετά όμορφος και πιστός στο γενικότερο ύφος της ταινίας, ενώ η samba που ακούγεται διαρκώς, είναι σε θέση να μετριάσει κάπως την, κατά τα άλλα άσχημη, εικόνα.

Πραγματικά δεν χρειάζεται να ειπωθεί κάτι περισσότερο για το Rio. Η THQ, ακολουθώντας τον κανόνα των κινηματογραφικών μεταφορών, προσφέρει μια μέτρια δημιουργία, την οποία ίσως να εκτιμήσουν οι νεαροί παίκτες. Τα λάθη είναι πάρα πολλά, ενώ ο δανεισμός πολλών στοιχείων από παραπλήσιες προτάσεις, οδηγούν σε ένα απρόσωπο αποτέλεσμα, το οποίο μέσα σε μερικές ημέρες θα έχει ήδη ξεχαστεί.

πηγη:tech.pathfinder.gr

ΜΤ